Πάτρα 2008

του Μπρίκη


Το λιμάνι κλειστό. Πάντα κλειστό.
Και οι άνθρωποι κλεισμένοι απ'έξω. Έξω από τα ονειρά τους. Και τα κλειδιά κλεμμένα.
Αυτή είναι η κατάσταση στην Πάτρα. Χρόνια τώρα.

Κάποιοι όμως δεν αντέχουν.
Θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα.

Θα ήθελα να τα γράψω εγώ. Αλλά δεν ήμουν εκεί.
Θα σας τα πεί ένας αυτόπτης μάρτυρας. Ένας φίλος. Κάποιος για τον οποίο είμαι περήφανος.

"Τη πρώτη μέρα άρχισε σιγά σιγά να μαζεύετε κόσμος. Είχαμε μία συνέλευση που κράτησε 2 ώρες, και πήραμε διάφορες αποφάσεις. Ακολούθησε συζήτηση με θέμα «Ενάντια στην Ευρώπη φρούριο» Όπου μίλησαν διάφοροι σύντροφοι, μετανάστες και forum. Δεν θα ξεχάσω τον σύντροφο Τεφίκ από την τουρκία να απαντάει σε έναν συμμετέχοντα πατρινό.(μεγάλη συμμετοχή του κόσμου και οικονομική ενίσχυση.) «όσο υπάρχουν έθνη, θα υπάρχουν αυτοί που εσείς λέτε μετανάστες» και «ακούω το σύνθημα συνεχώς, «στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι μετανάστες» , όχι εμείς δεν είμαστε. Αυτοί είναι». Και έδειξε του Αφγανούς. Ακολούθησε αγώνας βόλεϊ μεταξύ αλληλέγγυων του No border και Αφγανών τους οποίους συνοδεύσαμε από τον καταυλισμό τους με μεγάλη περιφρούρηση γιατί κάποια όργανα της εξουσίας- υπερπατριώτες ασκούν απεριόριστη βία χωρίς οίκτο. 8 σπασμένα πόδια και 4 χέρια ήτανε ο πρόσφατος απολογισμός των Αφγανών οι οποίοι έπεσαν θύμα των ΛΙΜΕΝΙΚΩΝ. Το βράδυ έλαβε χώρα το beach party στο οποίο και πάλι μετά από πολύ καιρό τα χείλια των Αφγανών άνοιξαν.! Η δικιά μας η ευχαρίστηση όμως ήταν μεγαλύτερη… Το Σάββατο 30 Αύγουστο ήταν και η πρόκληση του φετινού No border. Μετά την καθιερωμένη συζήτηση πάντα σε ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΠΛΑΙΣΙΑ, ξεκινήσαμε για τον καταυλισμό των Αφγανών. Εκεί είδαμε τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζουν, τραβήχτηκαν πολλές φωτογραφίες και πραγματικά σύντροφοι δεν άντεξαν και ξέσπασαν σε λυγμούς.( είδη έχουμε τοποθετήσει νερό στον καταυλισμό και παλεύουμε να βάλουμε ρεύμα γιατί το χειμώνα είναι πολύ δύσκολα). Ακολούθησε συνέλευση , πρότυπο θα έλεγα για κάθε αναρχική δομή στην οποία συμμετείχαν 2000 άτομα παρακαλώ. Με τους Αφγανούς πήραμε κάποιες αποφάσεις για την προκαθορισμένη πορεία στο κέντρο της Πάτρας. Η Πορεία άρχισε στις 6 η ώρα, μήκους 7 χιλιομέτρων, με τεράστια συμμετοχή που πιθανόν ξεπερνούσε τα 2000 άτομα. Άπειρες μαυροκόκκινες σημαίες και η ενωμένη φωνή όλων «άσυλο άσυλο» κατέκλισαν την Πάτρα. ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ. Προσωπική εκτίμηση: δεν έχω νιώσει περισσότερο άνθρωπος, έβγαλαν από τον καταυλισμό παράνομα αυτούς τους ανθρώπους και τους δώσαμε ένα βράδυ να καταλάβουν τι είναι ζωή και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Η πορεία τελείωσε στην πλατεία 3 συμμάχων όπου και ακολούθησε συναυλία με γνωστούς καλλιτέχνες από Ελλάδα( Θ. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ), από Βουλγαρία, Αλβανία κτλ. Αξίζει να σημειωθεί πως κανείς δεν ζήτησε χρηματικό αντίτιμο. Γύρω γύρω παραμόνευαν ασφαλίτες για αυτό και υπήρχε τεράστια περιφρούρηση. Στη συναυλία τεράστια η συμμετοχή των ντόπιων και πολύ μεγάλη η οικονομική ενίσχυση. Τέλος Κυριακή. Όλοι οι σύντροφοι και συντρόφισσες αποφασίσαμε βγάλαμε αποφάσεις για τον χαρακτήρα που θα έχει η πορεία της προγραμματισμένη πορεία της Κυριακής. Ο στόχος μας ήταν να κρεμάσουμε γιγαντιαίο πανό « ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ» σε πλοίο στο οποίο είχαν καεί ζωντανοί μετανάστες. Για να το πετύχουμε αυτό έπρεπε να περάσουμε στην λεγόμενη «ΚΟΚΚΙΝΗ ΖΩΝΗ» . Αποφασίσαμε να πάμε ειρηνικά να διαπραγματευτούμε, και να πετύχουμε τον στόχο μας. Για αυτό το λόγο αφήσαμε όλες τις μάσκες σαν συλλογικότητες στο κάμπινγκ. Μετά από μισή ώρα πορείας φτάσαμε στο λιμάνι. Έχει δύο εισόδους. Οι λιμενόμπατσοι ( οι οποίοι δεν είναι ματάδες, ντυμένοι με παραλαγές πολύ από αυτούς υπηρετούν στα Ο.Υ.Κ..) είχαν παραταχτεί στην απέναντι είσοδο. Μόλις μπήκαμε στην κόκκινη ζώνη μας αντιλήφθηκαν και ο αξιωματικός τους νομίζω, ανώτερος ήταν πάντως, άρχισε να τρέχει προς το μέρος μας μόνος του.(χαχαχα στ 10 μέτρα του κόπηκε ο αέρας, βλέποντας ότι μείναμε ακίνητοι.). Είχαν σαφές οδηγίες να μας πάνε κόντρα. Να μην μας αφήσουν να μπούμε στη κόκκινη ζώνη. Όταν πλησίασε η πρώτη διμοιρία δεν άργησαν να οξυνθούν τα πνεύματα. Κάπου εκεί έπεσε και η πρώτη «γκλομπιά» σε έναν σύντροφο από την Βουλγαρία. Είχαν διαλέξει αυτόματα τον δρόμο της σύγκρουσης. Ο γραφών ήτανε στην πρώτη γραμμή. ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΥΣΑΜΕ. Σπάσαμε την διμοιρία στη μέση και τους χτυπάγαμε αλύπητα. Χωρίς οικτό. Τα χημικά τους παρόλο που δεν είχαμε μάσκες δεν μας επηρέασαν καθόλου γιατί πολύ απλά «ΟΣΟ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ, ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ.» Οι ασπίδες όλης της πρώτης διμοιρίας είχαν καταστραφεί όπως και τα κράνη τους. Ατιμώρητος δεν έμεινε και ο μάγκας που έριξε την πρώτη «γκλομπιά». 3 βούλγαροι των περιποιήθηκαν ανάλογα. Χωρίς εξοπλισμό έφυγε από το λιμάνι! Όταν έφτασε και η Τρίτη διμοιρία έκαναν μια χελώνα φάλαγγα και μάζεψαν τα ασημάζευτα. Ο αξιωματικός μαζί με τον πλοίαρχο φώναξαν. ΕΝΤΑΞΕΙ ΕΝΤΑΞΕΙ, θα σας αφήσουμε να βάλετε τα πανό. Οι λιμενομπάτσοι σακατεμένοι ΜΕ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΚΑΤΩ ΑΝΟΙΞΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΑΜΕ Θριαμβευτικά. Διάφορα συνθήματα ακουγόντουσαν καθώς πολύς κόσμος περίμενε έξω από το λιμάνι και χειροκροτούσε την δράση. ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΗ ΔΡΑΣΗ. Ο χαμός έγινε όταν αναρτήθηκαν τα πανό. Χειροκροτήματα, αποδοκιμασίες στους μπάτσους και η πορεία συνεχιστικέ έξω από το λιμάνι με πλήθος κόσμο να εισχωρεί στις τάξεις μας. Πολλοί μετανάστες επίσης από διάφορες χώρες. Καταλήξαμε στην πλατεία Όλγας και σώσαμε ραντεβού για μία τελευταία συνέλευση στο κάμπινγκ. Δεν θα μπορούσα να μην σχολιάσω την αντιμετώπιση που είχαμε από τα Media καθώς τα πατρινά δελτία ειδήσεων στα ντόπια κανάλια οργίαζαν. Βέβαια οι μεγάλες επιχειρήσεις της Αθήνας δεν ασχολήθηκαν γιατί έτσι δεν συμμορφώνονται στις διαταγές των αφεντικών τους. Το b.b.c. Και το al - ztazira έκαναν εκτενείς ρεπορτάζ. Ξέχασα να αναφέρω την συμβολική κατάληψη που κάναμε στις 28 Αυγούστου στο super b προβάλλοντας video για τους μετανάστες. " Κρκς

Ήταν μια από τις νίκες. Μια από τις πολύ λίγες νίκες, πραγματικές νίκες. Νίκη για τους αναρχικούς (τους πραγματικούς), για την αριστερά, για όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους. Γιατί αυτή την φορά πραγματικά δεν πήγαν να παιξουν ξύλο οι διαδηλωτές. Πραγματικά δεν πήγαν να κάψουν τίποτα. Τα γνωστά-άγνωστα κωλόπαιδα των ΒΠ της Αθήνας δεν ήταν μαζί τους. Αξίζει μπράβο σ'αυτούς τους ανθρώπους. Όχι γιατί πλακώσαν 3 διμοιρίες. Αλλά γιατί πήγαν εκεί ειρηνικά και άντεξαν την άδικη επίθεση. Γιατί πάλεψαν για αυτούς τους αδικημένους ανθρώπους. Γι'αυτό και ο κόσμος όλος τους χειροκροτούσε. Είδανε τι πραγματικά συνέβη, γι'αυτό. Είδανε με τα δικά τους μάτια όχι με τους παραμορφωτικούς φακούς των ελληνικών ΜΜΕ που πέρασαν στο ντούκου το μεγάλο αυτό γεγονός, που συντάραξε μια ολόκληρη πόλη.