του Μπρίκη
Μια μέρα σαν την σημερινή θέλω να θυμίσω απλά δύο πράγματα:
1. Ως επέτειο τους "έπους του 40' " : Αυτοί που πολέμησαν και σκοτώθηκαν στο μέτωπο πριν 68 χρόνια ήταν ήρωες ενώ ο Μεταξάς ήταν Δ Ι Κ Τ Α Τ Ο Ρ Α Σ με όλη την σημασία της λέξης και εχθρός του τόπου.
2. Ως παγκόσμια μέρα δωρεάς οργάνων: Οι νεκροί δεν χρειόζονται τα όργανα τους. Οι ζωντανοί τα χρειάζονται. Μην πετάτε στα σκουλίκια αυτά που για άλλους είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός. Είναι η ίδια η ζωή.
Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008
Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008
Δαπάρα!!!!
του Μπρίκη
Ξύλο έπαιξαν ξανά η ΠΑΣΠ και η ΔΑΝ-ΝΔΦΚ. Αυτή την φορά στο πολιτικό της νομικής. Στα μέσα όμως τίποτα δεν βγαίνει. Όπως πάντα άλλωστε. Ακόμα και όταν πριν ένα μήνα στην ΑΣΟΕΕ έγιναν τόσο εκτεταμένα τα μεταξύ τους επεισόδια που ακυρώθηκαν οι εγγραφές για εκείνη την ημέρα. Τραυματίστηκαν μάλιστα 3 μέλη των παρατάξεων και 1 γραμματέας του πανεπιστημίου!!! Και τα ανεξάρτητα μέσα μας ούτε κουβέντα!!! Όταν όμως κάνουν κάτι οι αριστεροί (εκτός ΚΚ φυσικά) αμέσως βία, κουκουλοφόροι και δεν συμμαζεύται. Την βία κύριοι στα πανεπιστήμια την φέρουν πρώτα απ'όλα οι παρατάξεις του κέντρου και όχι ο ΣΥΝ και τα ΕΑΑΚ ούτε βέβαια οι αναρχικοί.
Σκηνές απείρου κάλους εξελίχτηκαν λοιπόν την περασμένη βδομάδα στο πολιτικό της νομικής. Η ΠΑΣΠ με την σύμφωνη γνώμη των πρυτανικών αρχών θέλησε να τοποθετήσει ένα τραπεζάκι στον 7ο όροφο. Στους δαπίτες φαίνεται δεν άρεσε αυτό. Τελικά ήρθαν στα χέρια. Άκουσον άκουσον οι φοιτητές των δύο μεγαλύτερων και μαζικότερων φοιτητικών παρατάξεων να πλακώνονται για ένα τραπεζάκι!!! Αυτό είναι το φοιτητικό μας κίνημα; Αυτή είναι η φοιτητιούσα νεολαία μας; η ελπίδα για το μέλλον;;; Πόσο χαμηλά μπορούμε πια να πέσουμε; Καλά αυτοί οι άνθρωποι που τα κάνουν αυτά, που ούτε 25 δεν είναι, δεν έχουν καθόλου αξιοπρέπεια;
Για απάντηση ο ακόλουθος ενδεικτικός διάλογος:
"Διάλογος μεταξύ μιας συγκροτημένης κοπελιτσας που ήταν πρωτοετής και ενός τραμπούκου ΔΑΠιτη ΤΕΦΑΑτζη:
-Σας παρακαλώ συνάδελφε βγείτε έξω απ' το αμφιθέατρο γιατί εδώ γίνεται μάθημα
-Άντε γαμήσου μωρή καριόλα!Εγώ είμαι ΤΕΦΑΑτζης!!! "
Αλητεία έτσι λέγεται.
Οι πασπίτες με την βοήθεια των ΤΕΦΑΑτζήδων φάγανε πολύ ξύλο. Αυτή είναι η καλή ΔΑΠ κύριοι που φροντίζει να υπάρχει ευταξία στα πανεπιστήμια. Αυτοί είναι "τα καλά παιδιά". Που φέρνουν ΟΝΕΔίτες να σπάνε στο ξύλο όποιον δεν γουστάρουν. Αλητεία. Να τους πετάξουμε όλους έξω! Πράσινους, μπλέ, κόκκινους και κάθε άλλον που καταστρέφει τα πανεπιστήμια μας.
Ξύλο έπαιξαν ξανά η ΠΑΣΠ και η ΔΑΝ-ΝΔΦΚ. Αυτή την φορά στο πολιτικό της νομικής. Στα μέσα όμως τίποτα δεν βγαίνει. Όπως πάντα άλλωστε. Ακόμα και όταν πριν ένα μήνα στην ΑΣΟΕΕ έγιναν τόσο εκτεταμένα τα μεταξύ τους επεισόδια που ακυρώθηκαν οι εγγραφές για εκείνη την ημέρα. Τραυματίστηκαν μάλιστα 3 μέλη των παρατάξεων και 1 γραμματέας του πανεπιστημίου!!! Και τα ανεξάρτητα μέσα μας ούτε κουβέντα!!! Όταν όμως κάνουν κάτι οι αριστεροί (εκτός ΚΚ φυσικά) αμέσως βία, κουκουλοφόροι και δεν συμμαζεύται. Την βία κύριοι στα πανεπιστήμια την φέρουν πρώτα απ'όλα οι παρατάξεις του κέντρου και όχι ο ΣΥΝ και τα ΕΑΑΚ ούτε βέβαια οι αναρχικοί.
Σκηνές απείρου κάλους εξελίχτηκαν λοιπόν την περασμένη βδομάδα στο πολιτικό της νομικής. Η ΠΑΣΠ με την σύμφωνη γνώμη των πρυτανικών αρχών θέλησε να τοποθετήσει ένα τραπεζάκι στον 7ο όροφο. Στους δαπίτες φαίνεται δεν άρεσε αυτό. Τελικά ήρθαν στα χέρια. Άκουσον άκουσον οι φοιτητές των δύο μεγαλύτερων και μαζικότερων φοιτητικών παρατάξεων να πλακώνονται για ένα τραπεζάκι!!! Αυτό είναι το φοιτητικό μας κίνημα; Αυτή είναι η φοιτητιούσα νεολαία μας; η ελπίδα για το μέλλον;;; Πόσο χαμηλά μπορούμε πια να πέσουμε; Καλά αυτοί οι άνθρωποι που τα κάνουν αυτά, που ούτε 25 δεν είναι, δεν έχουν καθόλου αξιοπρέπεια;
Για απάντηση ο ακόλουθος ενδεικτικός διάλογος:
"Διάλογος μεταξύ μιας συγκροτημένης κοπελιτσας που ήταν πρωτοετής και ενός τραμπούκου ΔΑΠιτη ΤΕΦΑΑτζη:
-Σας παρακαλώ συνάδελφε βγείτε έξω απ' το αμφιθέατρο γιατί εδώ γίνεται μάθημα
-Άντε γαμήσου μωρή καριόλα!Εγώ είμαι ΤΕΦΑΑτζης!!! "
Αλητεία έτσι λέγεται.
Οι πασπίτες με την βοήθεια των ΤΕΦΑΑτζήδων φάγανε πολύ ξύλο. Αυτή είναι η καλή ΔΑΠ κύριοι που φροντίζει να υπάρχει ευταξία στα πανεπιστήμια. Αυτοί είναι "τα καλά παιδιά". Που φέρνουν ΟΝΕΔίτες να σπάνε στο ξύλο όποιον δεν γουστάρουν. Αλητεία. Να τους πετάξουμε όλους έξω! Πράσινους, μπλέ, κόκκινους και κάθε άλλον που καταστρέφει τα πανεπιστήμια μας.
Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008
Περι της κρίσεως
του Μπρίκη
Είμαστε πια και επισήμως σε περίοδο κρίσης. Οι τράπεζες ανά την υφήλιο αντιμετωπίζουν άλλες μεγάλο και άλλες λιγότερο μεγάλο πρόβλημα. Η Ισλανδία βάρεσε ήδη πτώχευση.
Η κρίση ακόμα δεν έχει φτάσει σ' εμάς. Στην Ελλάδα. Και ούτε θα έχει τις επιπτώσεις που θα έχει στις άλλες χώρες της Ευρασίας ούτε βέβαια στις Η.Π.Α. που ήδη έχουν αρχίσει να σχηματίζονται ουρές ανέργων και παραγκουπόλεις γύρω από τις καθώς πρέπει γειτονιές με τα απούλητα σπίτια. Και δεν είναι μόνο οι εργάτες και οι άποροι. Είναι και αυτοί που'χαν μια υποτιθέμενη οικονομική επιφάνεια και μέσα σε μια νύχτα έχασαν όσα νόμιζαν ότι είχαν. Αυτοί που όπως λέμε ήταν μέσα στην φούσκα.
Ένας άλλος κίνδυνος
Η κρίση, κρίση είναι θα περάσει. Σε δύο, τρία χρόνια το πολύ. Βλέπουμε να υπάρχει και κάποια σωφροσύνη στους Ευρωπαίους ηγέτης πράγμα που ελπίζουμε να ισχύει και για τον Ομπάμα. Κάποια μέτρα έχουν ήδη παρθεί και γενικά υπάρχει το κλίμα αντίθετα με την κρίση του 29' να παρέμβει γρήγορα το κράτος για να επανέλθει η οικονομία.
Αν σκεφτούμε τι ακολούθησε την Μεγάλη Ύφεση μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ποιος είναι αυτός ο κίνδυνος που αναφέρω. Έξαρση του εθνικισμού, άνοδος του φασισμού, απολυταρχικά καθεστώτα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και εν τέλει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Δεν λέω βέβαια ότι κινδυνεύουμε να ξαναδούμε φασιστικά καθεστώτα ή έναν ευρωπαϊκό πόλεμο. Αλλά έξαρση του ρατσισμού και του εθνικισμού και μια άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων. Ήδη αυτό είδαμε να συμβαίνει στην λαβωμένη Αυστρία που έτσι και αλλιώς έχει μια προδιάθεση. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα. Εν μέσω ύφεσης είναι πιθανόν να δούμε τις ρατσιστικές επιθέσεις και τις φυλετικές διαμάχες να πολλαπλασιάζονται με τρόπο που τα επεισόδια στα προάστια του Παρισιού πριν μερικά χρόνια να δείχνουν ελάσσονος σημασίας. Οι γηγενείς θα κατηγορούν τους μετανάστες ότι τους παίρνουν τις δουλειές, οι μετανάστες χωρίς δουλειά θα σπρώχνονται στην παρανομία κ.ο.κ. Γενικά η απελπισία είναι ικανή να γεννήσει έντονο μίσος. Ελπίζω να βγούμε από αυτήν την κρίση περισσότερο άνθρωποι απ' ότι μπήκαμε και όχι λιγότερο.
Θέμα ψυχολογίας
Τελικά όλα στην οικονομία είναι θέμα ψυχολογίας. Τουλάχιστον αυτό αντιλαμβάνομαι εγώ με το φτωχό μου το μυαλό. Τα εισοδήματα μας δεν έχουν ακόμα μειωθεί και όμως ρίξαμε κατακόρυφα την κατανάλωση επειδή απλά μας είπαν τα κανάλια ότι υπάρχει κρίση. Λες και είμαστε μπλεγμένοι όλοι στα χρηματιστήρια ή έχουμε όλοι στεγαστικά δάνεια. Φύλα για να'χεις λέει ο σοφός Λάος αλλά άμα δεν δώσεις πως θα κινηθεί η οικονομία; Δεν είναι τραγικό που για παράδειγμα επειδή εμείς αγοράζουμε ένα σώβρακο λιγότερο ο άλλος χάνει την δουλειά του. Τι είναι ο εργάτης στον καπιταλισμό; Ένα μικρό πιόνι. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι αποζημιώσεις που πολλές φορές φτάνουν τον μισθό ενός χρόνου.
Τέλος του καπιταλισμού
Κατ' εμε ότι σήμαινε το 1989 για τον επονομαζόμενο "υπαρκτό σοσιαλισμό" σημαίνει και το 2008 για τον καπιταλισμό. Είναι πλέον σαφές ότι η ελεύθερη οικονομία δεν μπορεί να αφήνεται ανεξέλεγκτη. Πρέπει να μπουν κανόνες και να δημιουργηθούν ελεγκτικοί μηχανισμοί. Η κρατική παρέμβαση είναι κάτι το απαραίτητο. Το μεικτό σύστημα είναι φανερό ότι είναι το μόνο που μπορεί να διασφαλίσει την ευημερία. Η σοσιαλδημοκρατία έρχεται ξανά στο προσκήνιο τον καιρό που όλοι λέγαν ότι έχει πεθάνει. Αρκεί να το καταλάβουν και οι Αμερικάνοι που βλέπουν τον σοσιαλισμό σαν φάντασμα και κατηγορούν τον Ομπάμα για "κρυφοκομμούνι". 'Έλεος, ακόμα και ο Γιωργάκης είναι πιο αριστερός από τον Μπάρακ.
Είμαστε πια και επισήμως σε περίοδο κρίσης. Οι τράπεζες ανά την υφήλιο αντιμετωπίζουν άλλες μεγάλο και άλλες λιγότερο μεγάλο πρόβλημα. Η Ισλανδία βάρεσε ήδη πτώχευση.
Η κρίση ακόμα δεν έχει φτάσει σ' εμάς. Στην Ελλάδα. Και ούτε θα έχει τις επιπτώσεις που θα έχει στις άλλες χώρες της Ευρασίας ούτε βέβαια στις Η.Π.Α. που ήδη έχουν αρχίσει να σχηματίζονται ουρές ανέργων και παραγκουπόλεις γύρω από τις καθώς πρέπει γειτονιές με τα απούλητα σπίτια. Και δεν είναι μόνο οι εργάτες και οι άποροι. Είναι και αυτοί που'χαν μια υποτιθέμενη οικονομική επιφάνεια και μέσα σε μια νύχτα έχασαν όσα νόμιζαν ότι είχαν. Αυτοί που όπως λέμε ήταν μέσα στην φούσκα.
Ένας άλλος κίνδυνος
Η κρίση, κρίση είναι θα περάσει. Σε δύο, τρία χρόνια το πολύ. Βλέπουμε να υπάρχει και κάποια σωφροσύνη στους Ευρωπαίους ηγέτης πράγμα που ελπίζουμε να ισχύει και για τον Ομπάμα. Κάποια μέτρα έχουν ήδη παρθεί και γενικά υπάρχει το κλίμα αντίθετα με την κρίση του 29' να παρέμβει γρήγορα το κράτος για να επανέλθει η οικονομία.
Αν σκεφτούμε τι ακολούθησε την Μεγάλη Ύφεση μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ποιος είναι αυτός ο κίνδυνος που αναφέρω. Έξαρση του εθνικισμού, άνοδος του φασισμού, απολυταρχικά καθεστώτα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και εν τέλει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Δεν λέω βέβαια ότι κινδυνεύουμε να ξαναδούμε φασιστικά καθεστώτα ή έναν ευρωπαϊκό πόλεμο. Αλλά έξαρση του ρατσισμού και του εθνικισμού και μια άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων. Ήδη αυτό είδαμε να συμβαίνει στην λαβωμένη Αυστρία που έτσι και αλλιώς έχει μια προδιάθεση. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα. Εν μέσω ύφεσης είναι πιθανόν να δούμε τις ρατσιστικές επιθέσεις και τις φυλετικές διαμάχες να πολλαπλασιάζονται με τρόπο που τα επεισόδια στα προάστια του Παρισιού πριν μερικά χρόνια να δείχνουν ελάσσονος σημασίας. Οι γηγενείς θα κατηγορούν τους μετανάστες ότι τους παίρνουν τις δουλειές, οι μετανάστες χωρίς δουλειά θα σπρώχνονται στην παρανομία κ.ο.κ. Γενικά η απελπισία είναι ικανή να γεννήσει έντονο μίσος. Ελπίζω να βγούμε από αυτήν την κρίση περισσότερο άνθρωποι απ' ότι μπήκαμε και όχι λιγότερο.
Θέμα ψυχολογίας
Τελικά όλα στην οικονομία είναι θέμα ψυχολογίας. Τουλάχιστον αυτό αντιλαμβάνομαι εγώ με το φτωχό μου το μυαλό. Τα εισοδήματα μας δεν έχουν ακόμα μειωθεί και όμως ρίξαμε κατακόρυφα την κατανάλωση επειδή απλά μας είπαν τα κανάλια ότι υπάρχει κρίση. Λες και είμαστε μπλεγμένοι όλοι στα χρηματιστήρια ή έχουμε όλοι στεγαστικά δάνεια. Φύλα για να'χεις λέει ο σοφός Λάος αλλά άμα δεν δώσεις πως θα κινηθεί η οικονομία; Δεν είναι τραγικό που για παράδειγμα επειδή εμείς αγοράζουμε ένα σώβρακο λιγότερο ο άλλος χάνει την δουλειά του. Τι είναι ο εργάτης στον καπιταλισμό; Ένα μικρό πιόνι. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι αποζημιώσεις που πολλές φορές φτάνουν τον μισθό ενός χρόνου.
Τέλος του καπιταλισμού
Κατ' εμε ότι σήμαινε το 1989 για τον επονομαζόμενο "υπαρκτό σοσιαλισμό" σημαίνει και το 2008 για τον καπιταλισμό. Είναι πλέον σαφές ότι η ελεύθερη οικονομία δεν μπορεί να αφήνεται ανεξέλεγκτη. Πρέπει να μπουν κανόνες και να δημιουργηθούν ελεγκτικοί μηχανισμοί. Η κρατική παρέμβαση είναι κάτι το απαραίτητο. Το μεικτό σύστημα είναι φανερό ότι είναι το μόνο που μπορεί να διασφαλίσει την ευημερία. Η σοσιαλδημοκρατία έρχεται ξανά στο προσκήνιο τον καιρό που όλοι λέγαν ότι έχει πεθάνει. Αρκεί να το καταλάβουν και οι Αμερικάνοι που βλέπουν τον σοσιαλισμό σαν φάντασμα και κατηγορούν τον Ομπάμα για "κρυφοκομμούνι". 'Έλεος, ακόμα και ο Γιωργάκης είναι πιο αριστερός από τον Μπάρακ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
